Το δέρμα μας είναι το όργανο αλληλεπίδρασης με το περιβάλλον. Καθορίζει σε μεγάλο βαθμό την εικόνα μας. Την εικόνα που έχουμε οι ίδιοι για τον εαυτό μας , άρα και την αυτοπεποίθησή μας, αλλά και την εικόνα που έχουν οι άλλοι για εμάς. Συνεπαγόμενα επηρεάζει τις διαπροσωπικές μας σχέσεις, την ποιότητα ζωής μας και την ευτυχία μας.
Οι απαιτήσεις και οι προσδοκίες των ασθενών μας είναι πολλές και δικαιολογημένες. Ζούμε σε μια εποχή που η πρόοδος της τεχνολογίας και της επιστήμης μας δίνει πολλά μέσα ώστε να προσφέρουμε λύσεις σε αισθητικά προβλήματα. Οι τεχνικές και τα υλικά μας προσφέρουν τη δυνατότητα μη χειρουργικής αντιμετώπισης , με θεραπείες εύκολες για τον ασθενή και με μηδενικό ή ελάχιστο χρόνο αποκατάστασης.
Όταν οι προσδοκίες των ασθενών είναι ρεαλιστικές , η δουλειά μας είναι πολύ ωραία και η ηθική ανταμοιβή μας μεγάλη. Βοηθάμε τους ανθρώπους να αισθάνονται όμορφα με το δέρμα τους και αυτό συχνά τους αλλάζει τη ζωή!
Οι απαιτήσεις όμως συχνά είναι υπερβολικές και οι προσδοκίες γίνονται ανέφικτες. Όσο περνούν τα χρόνια συναντώ όλο και πιο συχνά ασθενείς που απαιτούν πολλά και δεν είναι εύκολο να τους ευχαριστήσεις.
Η αλήθεια είναι πως ζούμε σε μια σκληρή εποχή. Ζούμε την εποχή της εικόνας. Αυτό που βλέπουμε , αυτό πιστεύουμε, αυτό θέλουμε να γίνουμε! Τις περισσότερες φορές όμως η εικόνα είναι ωραιοποιημένη. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης πολύ εύκολα διαμορφώνουν και πολύ γρήγορα διαδίδουν ένα νέο αισθητικό πρότυπο. Επεξεργασμένες εικόνες γίνονται η αλήθειά μας. Το αφύσικο γίνεται φυσικό και το εξωπραγματικό ωραίο.
Στις νεαρές ηλικίες βλέπω ότι δημιουργείται ένα πρότυπο ομορφιάς με υπερβολικά τονισμένα χαρακτηριστικά. Δεν είναι τυχαίο ότι η πιο συχνή αισθητική πράξη στη δεκαετία των είκοσι είναι η αύξηση των χειλιών. Είναι θλιβερό τα νέα παιδιά να μην αντιλαμβάνονται τη δύναμη και την ομορφιά που έχουν τα νιάτα, να ταυτίζονται με υπερβολικές και εκτός μέτρου εικόνες και να εξαρτούν την ευτυχία τους από τις αισθητικές θεραπείες.
Στις μεγαλύτερες ηλικίες τα πράγματα ειναι πιο δύσκολα. Οι ασθενείς μας θεωρούν ότι είναι πολύ εύκολο να αναστραφεί η γήρανση με μια δυο θεραπείες, λίγα υλικά και χαμηλό κόστος. Συχνά ζω το δράμα της ρινοπαρειακής αύλακας που δεν εξαφανίζεται, του μετώπου που δε μένει ακίνητο για 6 μήνες και των ρυτίδων πικρίας που δεν ξεπικραίνονται! Καταδυναστευόμαστε από την κουλτούρα της νεότητας. Λατρεύουμε τη νεότητα και δε μπορούμε να συμφιλιωθούμε με τη φθορά που φέρνει ο χρόνος. Ζούμε σε μια επιδερμιδική εποχή θα έλεγα. Λες και ο άνθρωπος χάνει την αξία του και την ελκυστικότητά του μεγαλώνοντας. Όλες οι διασημότητες άλλωστε είναι αγέραστες και άφθαρτες στο ινσταγκραμ και στα περιοδικά! Οι ασθενείς μας συγκρίνουν τον εαυτό τους και το αποτέλεσμα της θεραπείας μας με αυτή την ωραιοποιημένη και ψεύτικη εικόνα. Ως δερματολόγοι καλούμαστε να επαναπροσδιορίσουμε το φυσικό, το αληθινό και το ωραίο.
Και υπάρχει και ένας ακόμα λόγος που γίνονται υπερβολικές οι απαιτήσεις και ανεκπλήρωτες οι προσδοκίες. Όλες αυτές οι διαφημίσεις που μας κατακλύζουν και μιλάνε για θαυματουργές θεραπείες που αναστρέφουν μαγικά τη φθορά που φέρνει η ηλικία. Το πραγματικό δράμα λοιπόν το ζω όταν η ογδοντάχρονη που δεν έχει ασχοληθεί ποτέ με το δέρμα της δει μια τέτοια διαφήμιση και θέλει να έρθει στο ιατρείο να της βάλω νήματα ή να κάνει λίγο υαλουρονικό για να ξανανιώσει. Δε θέλω να αποκαρδιώσω τη γιαγιούλα, αλλά τι μπορώ να κάνω;
Καταλαβαίνω πολύ την ανάγκη των ασθενών μας να δείχνουν νέοι και να είναι όμορφοι. Άλλωστε κι εγώ είμαι σε μια ηλικία που έχω αρχίσει να ζω στο δέρμα μου τη φθορά του χρόνου. Αλλά αλοίμονο αν πιστέψω ότι αυτό με κάνει λιγότερο ικανή, λιγότερο δημιουργική σαν άτομο, λιγότερο αγαπητή! Πιστεύω ότι οι ασθενείς με τις υπερβολικές απαιτήσεις και τις ψευδείς προσδοκίες έχουν βαθύτερα θέματα που πρέπει να λύσουν με τον εαυτό τους και δε χρειάζονται μόνο δερματολόγο. Προσπαθώ να τους εντοπίσω και να μην τους αναλάβω γιατί δε θα είναι ποτέ ευχαριστημένοι από καμία θεραπεία.
Στους υπόλοιπους αφιερώνω πολύ χρόνο σε ένα πρώτο ενημερωτικό ραντεβού. Θεωρώ ότι είναι υποχρέωσή μας να τους εκπαιδεύσουμε. Κατά τη γνώμη μου η απόλυτη προυπόθεση για κάθε θεραπεία είναι να υπάρχουν ρεαλιστικές προσδοκίες. Τους εξηγώ με μεγάλη λεπτομέρεια τη διαδικασία της γήρανσης, τι προσφέρει η κάθε θεραπεία και πόσο μπορεί να τους βοηθήσει. Επιμένω στο φυσικό αποτέλεσμα και εξηγώ ότι δε μπορούν να διορθωθούν όλα. Αν πιστεύω ότι ένα περιστατικό χρειάζεται χειρουργική αντιμετώπιση θα το πω και δε θα το αναλάβω. Και πάλι βέβαια κάποιοι δε θα μείνουν ευχαριστημένοι. Όμως στο τέλος της ημέρας αυτό που έχει σημασία είναι αν εμείς ως γιατροί έχουμε κάνει το καλύτερο που μπορούμε.
Όσοι ασχολούμαστε με την αισθητική δερματολογία κάνουμε ένα πολύ δημιουργικό και ευχάριστο μεν, δύσκολο δε έργο που ξεπερνά τα όρια της ιατρικής πράξης, αφού δεν αφορά μόνο την υγεία και τη σωστή λειτουργικότητα ενός οργάνου, αλλά καθορίζει την ψυχολογική υγεία και ευεξία του ατόμου. Και αυτό απαιτεί να έχουμε άριστη γνώση του αντικειμένου, ενσυναίσθηση, ειλικρίνεια στη σχέση με τον ασθενή μας και μεγάλη υπομονή!