Νεοπλάσματα του Δέρματος

Τα τελευταία χρόνια, παρατηρείται παγκοσμίως αύξηση της εμφάνισης του μελανώματος στο λευκό πληθυσμό.

Η μέση ηλικία διάγνωσης υπολογίζεται στα 55 έτη, μικρότερη σε σχέση με άλλους καρκίνους, ενώ τα δύο φύλα προσβάλλονται εξίσου.

Στους άνδρες εντοπίζεται συχνότερα στη ράχη, ενώ στις γυναίκες στα κάτω άκρα.

Οι παράγοντες κινδύνου σχετίζονται με την έκθεση στην υπεριώδη ακτινοβολία, ορισμένα φαινοτυπικά χαρακτηριστικά (φωτότυποι κατά Fitzpatrick I και II, μεγάλος αριθμός μελανοκυτταρικών ή ύπαρξη δυσπλαστικών σπίλων, μεγάλοι σε μέγεθος συγγενείς σπίλοι), το ατομικό και οικογενειακό ιστορικό μελανώματος, την κληρονομική μετάλλαξη στα γονίδια CDK4 και CDKN2A, καθώς και σπάνιες γενοδερματοπάθειες.,

Το μελάνωμα αποτελεί χειρουργικά ιάσιμο όγκο, εφόσον διαγνωστεί και θεραπευτεί σε πρώιμο στάδιο. Η πρόγνωση είναι δυσμενής, όταν η διάγνωση γίνεται σε προχωρημένα στάδια.

Η ΧΑΡΤΟΓΡΑΦΗΣΗ, με ειδικά απεικονιστικά συστήματα, αποτελεί την πιο αποτελεσματική μέθοδο πρώιμης διάγνωσης και αντιμετώπισης του μελανώματος, όπως και άλλων δερματικών νεοπλασιών.

Οι ακτινικές υπερκερατώσεις είναι ενδοεπιθηλιακά νεοπλάσματα του δέρματος και αποτελούν τις πιο συχνές προκαρκινικές βλάβες στον άνθρωπο. Τα κύτταρα που παρουσιάζουν ατυπίες, είναι τα κερατινοκύτταρα της επιδερμίδας. Δυνητικά, οι ακτινικές υπερκερατώσεις μπορεί να εξελιχθούν σε ακανθοκυτταρικά καρκινώματα.

Εμφανίζονται σε φωτοεκτεθειμένες περιοχές του σώματος σε άτομα άνω των 50 ετών.

Προκαλούνται από χρόνια έκθεση στην υπεριώδη ακτινοβολία, η οποία οδηγεί σε αθροιστική βλάβη των κερατινοκυττάρων. Η παρουσία τους είναι δείκτης φωτοκαταστροφής του δέρματος και σημείο αυξημένου κινδύνου για εμφάνιση καρκίνου του δέρματος.

Εάν οι βλάβες είναι λίγες και σαφώς περιγεγραμμένες, αντιμετωπίζονται μεμονωμένα με κρυοθεραπεία, ενώ, όταν υπάρχει σημαντική φωτοκαταστροφή του δέρματος με συρρέουσες, μη καλά διακριτές βλάβες, τότε αντιμετωπίζεται συνολικά η ευρύτερη πάσχουσα περιοχή (θεραπεία πεδίου).

Η φωτοδυναμική θεραπεία επίσης αποτελεί μια πολύ αποτελεσματική μέθοδο.

Το βασικοκυτταρικό καρκίνωμα αποτελεί κακοήθη όγκο του δέρματος, που εμφανίζει βραδεία εξέλιξη, τοπική καταστροφή και διήθηση του δέρματος και σπανιότατα μεθίσταται. Το βασικοκυτταρικό καρκίνωμα είναι ο συχνότερος καρκίνος των λευκών.

Η ασυνήθιστη και έντονη έκθεση στην υπεριώδη ακτινοβολία, ιδιαιτέρως στην παιδική και εφηβική ηλικία, φαίνεται να είναι ο σημαντικότερος παράγοντας για την ανάπτυξη βασικοκυτταρικού καρκίνου, ιδιαιτέρως στα ανοικτού χρώματος άτομα.

Ο βασικοκυτταρικός καρκίνος αναπτύσσεται συχνότερα στο κεφάλι και στον λαιμό.

Οι συχνότερες θεραπείες για τα καρκινώματα του δέρματος είναι η χειρουργική αφαίρεση, η τεχνική MOHS, η ακτινοθεραπεία, η δερμοαπόξεση και διαθερμοπηξία, τα Lasers, η κρυοχειρουργική (κρυοθεραπεία) και η φωτοδυναμική θεραπεία.